Dag 30-32: Kruger

Hallo allemaal,
hier volgen onze Krugeravonturen… 

Maandag:
Om 7u20 werden we gewekt met het toepasselijke deuntje van PataPata. Tijd om ons voor te bereiden op onze laatste uitstap. Om 8 uur namen we nog een stevig ontbijt en om 9 uur zaten we al in de safari-auto… En we zaten… en zaten… al geïnstalleerd… om om 9u45 te vertrekken. Asambeni. Naar het Krugerpark! Na een rit van een dik uur reden we de gate Numbi binnen. Vlug gaan plassen, een briefing van Annemarie om een veilige rit te garanderen (handen binnenhouden, niet uitstappen,…) Ieder van ons kreeg een lijst met verschillende viervoeters die rondlopen in het park. En wat hebben we zoal gespot vandaag? Baboons, buffels, bosbokken, krokodillen, giraffen, olifanten,… allemaal dieren uit de lijst. We zagen ook nog dieren die er niet op stonden… Een groot-neushoornvogel, een bedreigde vogelsoort die waarschijnlijk over enkele jaren niet meer zal bestaan, een zwarte mamba, één van de gevaarlijkste slangen ter wereld, die op een paar minuten tijd je hele zenuwstelsel kan lam leggen, een struisvogel,… 
Onderweg vertelde Annemarie ons enkele interessante weetjes: zo weten we nu dat de neushoorn- ‘chief’ in het midden kakt en de andere neushoorns rond zijn kak. Owé als iemand toch zijn behoefte in het midden doet… Mooi om te weten is dat de klipspringers altijd per koppel aanwezig zijn, als het ene dier slaapt, waakt het andere en omgekeerd. 
Dat de kudu’s de prachtigste horens hebben dat er bestaan… Om de 7 jaar komt er een draai bij in de hoorns. Baaie baaie mooi! Ook de fauna is heel mooi. Een Baobab kan wel 2000 jaar oud worden. Om nog maar te zwijgen van de waters waar soms wel 6 verschillende dieren staan te waden. Net op tijd, iets voor half 6, reden we de beveiligde hekjes van onze kampeerplaats binnen. Wat een prachtige verrassing, een tent op palen vlak bij de omheining. Om 19u30 werden we uitgenodigd bij de tent van Annemarie. Daniël zorgde voor een heerlijke braai (van aperitiefhapje tot dessert). En dan deden we iets dat eigenlijk niet mocht… We gooiden een stukje vlees over de omheining… En we wachten geduldig op een hyena. We zagen er alvast eentje en bij ons een genetkat en een dikke rat! En allen naar de tenten en slapen… Want morgen wacht ons een lange dag! 
Deze dag kon al niet meer stuk, we zagen alvast drie van de big five (olifant, buffel en neushoorn) Morgen jagen we op roofdieren… Spannend!

Dinsdag:
Ons verblijf in de tent was best wel comfortabel, er stond een bed in met een goede matras! Alleen werd het in de loop van de nacht koud… Baaie koud! We hoorden ook het geluid van een olifant en heel veel geritsel. Om 5u30 moesten we opstaan, en heel vlug onze vier kledinglagen aantrekken, een kattewasje en dan naar ons ontbijtje. Hilke en Marieke hadden een honeymoonsuite-tent waar we nog een tijdje gingen nemen. Hup om 7 uur in de auto. We waren gekleed alsof we op noordpoolexpeditie gingen, maar niets kon ons deren: de zon scheen en we wisten dat we binnen enkele uren alle laagjes kleren terug konden uitdoen. Gisteren zagen we dus 3 van de big five… Maar euh, big five, wat is dat? Ze worden de big five genoemd, omdat het vijf diersoorten zijn die het meest gewild zijn door jagers, ze zijn heel gevaarlijk, en zij jagen tegelijk ook op hun jagers. Zo kan een buffel bv uren zijn jager achtervolgen om hem vervolgens met zijn horens te doden. 
We zagen vandaag de sierlijke impala, een kudde stoere buffels, giraffen en eindlijk de leeuwen! Deze lagen echter languit languit in de zon en maakten geen aanstalte om iemand kwaad te doen, al waren de dieren, die ook aan de waterpas waren, op hun hoede. Rond het water vind je het meeste leven en zie je ook dat de vegetatie groener is. De beplanting in Kruger bestaat vooral uit dorre grasvlaktes met dood uitziende bomen en struiken. Het is winter… We vonden ook planten die je alleen daar vindt. (bv de kandelaarscactus, die alleen op de grens met Mozambique groeit) Tijdens de middag stopten we op een plaats waar we konden skottelbraaien. Dit is een soort ronde schotel op een gasfles. Er werd een tafel gedekt en er werd spek gebakken met eitjes. 
Met een volle maag konden we weer verder dieren gaan spotten. Terug op weg… en wat spotten we daar in de kant? Dit keer geen wild beest, maar een agent met een flitser… Jaja, ook hier moeten we ons aan de snelheden houden. 
Eens aangekomen in het kamp werden onze tentjes opgezet… Deze keer moesten we zelf aan het werk. De tent opzetten was geen probleem nadien een hapje eten. En we kregen bezoek… De hyena kwam vlak aan het hek voorbij stappen. Hij rook onze lekkere boerewors en baby marrows. 
Nadien maakten we ons klaar voor de nachtsafari! Daar zagen we een kudde neushoorns, een arenduil, wildebeest, olifant, sivetkat,… En om 22u50 deden we onze oogjes toe in onze zelf opgezette tent. Hopelijk wordt het niet te koud. 

Woensdag:
Ons nachtje in de tent was kort… Voor sommige onder ons heel kort. We werden wakker van geluiden van hyena’s apen of misschien buren die niet stilletjes vertrokken. De tenten werden afgebroken, we kregen een licht ontbijtje met koffie, thee en Zuid-Afrikaanse ontbijtkoekjes. Spottingtijd. En vooral op zoek naar het luipaard. 
We zagen impala’s, buffels, krokodillen, nijlpaarden, leeuw,… maar helaas, geen luipaard… De score blijft staan op 4/5.
Onder de middag werden we weer culinair verwend door Daniël en Mamkulu. De hotdog op Afrikaanse wijze werd enorm geapprecieerd. Wel opletten voor apen! Want voor je het goed en wel gezien hebt verdwijnt er een boterham. 
Na het eten zetten we onze rit verder… De volgende stop was op de oudste rodsklif van de wereld, zo’n 4 biljoen jaar oud. We zijn weer een aantal kiekjes rijker. 
De laatste kilometers richting Numbigate zette iedereen zijn spottingbril nog eens recht en werd er nog gezocht naar een luipaard. Dit liet hem echter niet zien. Dag Kruger! 
We reden naar huis en zagen voor een laatste keer de Zuid-Afrikaanse zon onder gaan. Eens de poort uit werd al snel weer duidelijk waarvoor we in de eerste plaats naar hier zijn gekomen, armoede, verkeerschaos, geen structuur,… Heel straf hoe je van een toeristische trekpleister terug in de real world komt… En dat op een paar km afstand.
En daar waren we dan… De laatste ‘rechte’ lijn richting Moyeni. En daar liep het mis… De safari-auto kon het gewicht van 7 vrouwen plots niet meer aan. Daar stonden we dan, in het donker, met als enige optie te voet 2 km naar omhoog stappen… Nog eventjes avontuur dus, maar bij aankomst stond er al een heerlijk laatste avondmaal te wachten. Milipap met sla, tomaatjes, stukjes kip,… 
Nu komt het einde aan deze prachtige reis. We maken onze klaar voor onze laatste nacht!

een allerlaatste zoen,
van de Onnies en Susters die morgen Zuid-Afrika verlaten