Dag 17: Inbreken?
21 juli 2015 - Witrivier, Zuid-Afrika
Hallo allemaal,
om een beetje aan het Afrikaanse ritme gewoon te worden moeten we elke dag een beetje vroeger opstaan. Dus zo gezegd, zo gedaan, de wekker liep af om 6u30 zodat we een uurtje later zouden kunnen vertrekken. Maar jullie kunnen het misschien al raden… We moesten wachten… Vandaag deed de elektrische poort het niet. Ze ging gewoon niet meer open, dus we konden ook niet vertrekken. Er werden sleutels geprobeerd en nog geprobeerd, maar ze ging niet open. Bellen met Annemarie, nog meer bellen, nog op zoek gaan naar een andere sleutel en tenslotte wachten. Tot er alweer een telefoontje kwam met een laatste sleutel die we konden proberen. Oef! De poort ging open! We konden rond 9 uur eindelijk vertrekken richting Masoyi.
Eens aangekomen kregen we een aantal opdrachten van Annemarie. We gingen vol goeie moed het klasje binnen om onze werken verder te zetten. Daar kwamen we tot de vaststelling dat er in de keuken een ruitjes was ingeslagen en dat er een aantal dingen waren gestolen. Nochtans staan er tralies voor alle ramen. Ook in ‘den office’ was ingebroken. Daar hebben ze een gat gemaakt in het dak en zo verschillende spullen meegenomen. De mensen van Asse en Annemarie en co hebben dus een zware nacht achter de rug! De twee ‘bewakers’ van de school stonden oog in oog met de inbrekers en hebben ze kunnen verjagen. Helden! De politie werd gebeld en kwam midden in de nacht ter plaatse. En één van de daders is al gevat! Een heel groot stuk van de spullen zijn dan ook terug op het schooltje of in ‘den office’. Gelukkig!
Ondanks dit alles gingen we keihard aan de slag!
De muren in de klas kregen een tweede laagje, de paal in de klas werd beschilderd met wolkjes en bloemen. Ook de kapstok kreeg een andere kleur. De buitenkant van de school werd weer wit gemaakt, alsook de muren van ‘den office’. Het babybedje werd verder blauw gemaakt,… De ramen werden geschilderd, alsook de tralies voor de deuren.
’s Middags een korte onderbreking voor een boke met confituur. Wisten jullie trouwens dat de confituur hier in blikken wordt verkocht? Lekker handig om te bewaren… Niet dus! Als dessert waren er bananenkoekjes.
Na de middag deden we vrolijk verder! Om 16 uur waren alle schilderwerken echter achter de rug. Daniel zei: Elle kan een beke chillen. Zo gezegd, zo gedaan en daar zaten we in het gras te wachten op de bakkie van Annemarie. Deze kwam echter maar na 18 uur aan. Dus voor het donker thuis was geen optie! :-) We aten samen met de groep uit Asse in Masoyi warm eten. Het was toch een beetje speciaal, want voor de nationale feestdag was het een beetje feestelijk! We aten millipap, de moekes en Marieke voor het eerst, samen met een sausje met gehakt. Als dessertje kregen we chocolade. Om te drinken kreeg iedereen een fles van 75 cl bier. (als je dat wou) Anders was er cola of limonade. Lekker feestelijk allemaal e ;-) Happy 21e juli allemaal! :-)
Nu zijn we net terug thuis van onze trip en kruipen we allemaal moe, maar voldaan ons bed in! En kunnen we dromen van alweer een nieuw avontuur.
Tot morgen,
Zoen,
onnies en susters
" voor" en "na" foto's. Hoedje af voor jullie ! Groetjes.
Tof om al die verhalen te lezen. Fantastisch hoeveel werk jullie daar verrichten! Een dikke pluim van de mutti van het veertje!!
Keep up the good work!!
Tot in augustus,
Zoenemeloen,
Hildeke
Wel tof Hilke, onnies en susters, dat je de tijd neemt om elke dag ervoor te zorgen dat we jullie belevenissen kunnen volgen, nen dikke merci! Heel veel respect voor wat jullie ginder doen en die kinderen, mensen hun leven wat aangenamer, makkelijker maken. Die millipap, wat is dat eigenlijk? Allé, keep up the good work en we zijn nu al nieuwsgierig naar de foto's!! Hier is alles op z'n Belgisch en niets speciaals!! Doei,x
Wat een werk jullie daar doen, fantastisch, ik denk dat die mensen jullie heel dankbaar zullen zijn. Ik was al aan het wegdromen met al dat verfwerk, wolkjes en andere mooie dingen. Het moet jullie toch wel voldoening schenken denk ik.
Jammer dat het zover van hier is, anders kon ik eens komen kijken naar jullie mooie werk. Doe dat verder nog allemaal goed. Wij kijken al uit naar het volgende verhaal Marie-Therese en Peter Kamiel
Amaai die inbraak. Ik denk dat dat veel voorkomt. Armoede en weten dat er iets te rapen valt want de buitenlanders zijn toegekomen met materiaal. Ze houden jullie dus goed in de gaten. Vallen jullie soms een beetje op met jullie huidskleur misschien? ;-). Gelukkig hebben ze dus al een inbreker en als de politie goed werk levert zullen ze de andere(n) ook wel vatten. Het belangrijkste is wel dat een deel van de buit terug is. 't Zou spijtig zijn dat alles zou verdwijnen op de zwarte markt (kwestie van een woordspeling te gebruiken). 'k Ga nu vlug het verhaal van vandaag lezen en daar ook wat op bloggen. Tot straks.
veel amuzeleute ...