Dag 17: Samen naar Masoyi

Dag lieve mensen allemaal,

6 uur: Tuut tuut tuut, de wekker. Uit bed springen (ale, kruipen) uit de pyajama, de badkamer in. Snel opfrissen, tandjes poetsen, deo, kleren aan, toiletbezoekje en hupla naar de ontbijttafel. Kommetje cornflakes, tasje melk en we kunnen er weer tegen. (jaja mama, je leest het goed, de Afrikaanse melk heeft me kunnen bekoren)
Om 6u30 reden we door richting garage. Annemarie haar auto moest binnen gedaan worden voor een reparatie. Ik volgde haar richting garage met de kleine bakkie ("mijn" autootje) Het slechte wegje naar beneden.... Het was een hele opgave zo van 's morgens vroeg! Maar het is zonder kleerscheuren gelukt. Een klein half uurtje later waren we bij de garage en Annemarie parkeerde er haar auto. Samen reden we door met de kleine bakkie richting Masoyi! Er stond hem (de auto) nog een hele rit te wachten! Want de wegjes in Masoyi zijn nog slechter dan het wegje naar de lodge. Annemarie reed :) Morgen is het mij beurt!

7u30: Hobbel de bobbel de bang, bang, boeng. Jaaaa, veilig aangekomen aan het schooltje! De auto rammelde alleen maar wat. 
De juffen waren er nog niet, dus het gaf Annemarie en mij een beetje tijd om het kantoortje wat meer op te ruimen. Een deel van de matrassen werd in een klein lokaaltje gelegd en het stukje dat was vrijgekomen heb ik geveegd. Amaaai het was al heel warm in Masoyi! Ik zweette me te pletter, maar het lokaaltje was nu toch een beetje netter. Om 8 uur gingen we naar de klas en er waren al 10 kindjes. En de juffen waren er ook! We installeerden ons samen aan het bureautje en Annemarie legde aan de juffen uit wat ze van hen verwachte. (ze zouden allebei een stukje van de lessen moeten geven. Delsie mocht starten tot na het koek en drank moment en dan zou de andere juf moeten overnemen tot na het middageten. Annemarie was erg benieuwd naar wat ze zou te zien krijgen. Ze had nl nog geen van beide juffen bezig gezien. Aj, aj!

Delsie starte met de les en ze liet alles zien wat ze van mij geleerd had. Het "goodmorning"-liedje, het "what's the weater"-liedje en dan een herhaling van alle woordenschat. De symbolen, de lichaamsdelen, de kleuren, de dagen van de week, tellen,... Het ging maar aan een stuk door! 75 minuten aan een stuk. Ja het was me wat. En Annemarie die schreef maar vanalles op! :) 
Nadien was het aan de andere juf. Ze was alweer te laat begonnen en deed gewoon nog eens opnieuw wat Delsie al had gedaan: Hoofd, schouders, knie, voet, neus, oor,... Nog eens de lichaamsdelen, kwestie van toch wat origineel te zijn. 
En dan deed ze gewoon wat Delsie altijd doet, jump, jump, jump,... Het was dus niet echt goed. 

Voor we gingen eten riep Annemarie Delsie er even bij. Ze zou alles eens met haar overlopen. Korte samenvatting: al bij al was het nog wel oke. Alleen moet ze op een aantal dingen letten:
- ze moet zich zo positioneren zodat elk kind haar goed kan zien
- herhaling is goed, maar niet alles na elkaar en op dezelfde dag. Afwisseling.
- geen kindjes slaan
- niet vergeten om het lessenrooster toch een beetje te volgen 
- creativity development, pre-writing, pre-reading en drawing zijn toch wel belangrijk en kan je niet zomaar laten vallen
- uitspraak toch wat bijschaven
- en ga zo maar door :)
Delsie knikte de hele tijd maar ja, maar we weten niet of ze het nu wel echt heeft begrepen. Haar Engels is niet zo oke. 
Ze bedankte mij wel omdat ze al zoveel heeft geleerd. (ale vooruit, Hilke blij!)

Dan was het etenstijd. Rijst met groenten en brokjes vlees! Kijk eens aan, kijk eens aan, wat het bezoek van Annemarie toch allemaal niet doet. Het was dus wel lekker. 

Terwijl de kindjes een middagdutje deden was het de beurt aan de ''nieuwe" juf om eens tot bij ons te komen. En daar was de uitleg eigenlijk kort en bondig. Annemarie zei dat ze zag dat deze juf geen enkele opleiding heeft gehad. Ze zei ook dat ze nog een kans krijgt, maar dat ze daarvoor goed moet kijken en luisteren (en vooral dingen noteren!) naar wat ik doe. Ze heeft hier een beetje een stapje voor om dingen te leren, want niet in elke school is er iemand die het eens komt voordoen. Ze zei dat ze het wel begreep, maar dat het aan de leeftijden ligt. Alle kindjes van alle leeftijden zitten hier bij elkaar. En dat is te moeilijk zegt ze. Ik heb dan maar gezegd dat moeilijk ook gaat, want dat er in België meerdere klassen zijn waar alle leeftijden bij elkaar zitten (niet waar juf Ann!?) En moeilijk gaat ook, denk ik dan. Maar het zou hier inderdaad wel een stuk eenvoudiger zijn moest de groep in twee gesplitst worden. 

Om 13u15 vond Annemarie dat het wel tijd was om te vertrekken. Amaaaai, we zijn nog nooit zo vroeg thuis geweest! We moesten eerst nog langs de garage, maar de auto was nog niet klaar. Hij zou pas om 15 uur klaar zijn! We hadden dus nog een dik uur de tijd. En dat klinkt als muziek in de oren! Zwembadje placeren. 30 graden in de schaduw, dat is toch ideaal om een plonsje te wagen. In de bikini springen en hupla. ZALIG! Een dik half uur later droogde ik me af en kroop ik weer in mijn kleren. Maar Annemarie verwachte nog telefoon, dus konden we nog niet vertrekken. Een beetje voorbereiden dan om morgen les te geven. Morgen geef ik het eerste stukje van 8 uur tot 9u15. Annemarie blijft dan eens naar mij kijken ook. Sjonge jonge, heb al wat stress! Maar kom, de kindjes zijn geweldig en daar doen we het toch voor.

Om 16u45 was iedereen eindelijk klaar om te vertrekken. Daniël moest nog mee en die was de hele tijd druk bezig in het bos. Vandaar dat we zo laat vertrokken. We reden weer met de kleine bakkie het wegje naar beneden richting Witrivier, tot aan de gragage. De auto was nu gelukkig  welk klaar. Annemarie reed met haar wagen en Daniël door naar de winkel en ik reed met 'mijn' bakkie richting lodge. Helemaal alleen! Hihi. Het is wat, met al die putten in de baan. Maar we zijn er in één stuk geraakt en nu zit ik hier dus mijn blog aan te vullen. 

Straks is het etenstijd. De overschot van gisteren. Zelf gebakken balletjes. Ze zijn lekker, maar natuurlijk niet zo lekker als de balletjes van meter! En hier hebben ze ook geen kriekjes.

Na het eten zal het misschien nog een filmpje kijken worden of anders vroeg het bedje in, want morgen is het weer vroeg naar Masoyi te gaan :) En we moeten er zeker op tijd zijn, want het is weer aan mij! 
En anders kan tante Els weer posten dat ik ook te laat was! Die van Grembergen waren trouwens te laat omdat ik nog moest basketten e! En voor dienen ene keer dat jullie eens voor ons in het Molenhuis waren, het was nog nooit gebeurd! Shoppingske doen klinkt geweldig! Dat staat hier ook nog eens op het programma binnenkort! 

Ale, tot morgen allemaal,
dikke zoen,
Hilke

Juf Mieke Roose: ik zou zeggen, vraag er maar op los ;) Ik vind het fijn om je vragen te beantwoorden, het doet me meer stilstaan bij sommige dingen! Dus, laat je maar gaan. De juffen krijgen hier niet de titel van juf, ze noemen zich zelf zo! Ze kunnen hier wel cursussen doen om zogezegd juf te worden, maar ik heb de inhoud van deze cursussen gezien en het trekt op niet zo heel veel. Ze zijn er niet zoveel mee omdat ze niet leren hoe ze dit moeten omzetten in de praktijk. En om het lelijk te zeggen, de Afrikaanse bevolking is soms echt gewoon te dom. Het is niet mooi, maar het is wel zo. Er is hier niet veel verkeer, omdat de meeste mensen gewoon niet door het theoretische rijexamen geraken. Als je ziet dat sommige mensen kunnen afstuderen met 33%  in het totaal, dan zegt het wel genoeg denk ik! Dat zou in België gene waar zijn! Niet iedereen is zo natuurlijk, maar toch. 
Er wordt inderdaad van mij verwacht dat ik een beetje een jaarplanning uitwerk. Dat ik voor alle lessen uitschrijf wat de bedoeling ervan is en dat ik heel wat voorbeelden zelf uitwerk. Wanneer ik iets voordoe nemen ze dat goed over, maar dan doen ze dat ook elke keer opnieuw (steeds hetzelfde). Er moet dus meer variatie in. Ik zal hun dus ook moeten leren hoe ze zelf een weekplanning moeten maken en hoe ze creatief kunnen zijn met de invulling ervan. Er zijn hier al vrijwilligers in de school geweest, maar dat was dan vooral voor de bouw van de school, het schilderen,... Voor het lesgeven op zich is hier nog niemand geweest. Je ziet wel dat Delsie wil leren. Ze bedankt me ook altijd weer als ze iets heeft bijgeleerd, maar je moet het echt met de paplepel inbrengen. Annemarie heeft hier zelf dit schooltje opgericht voor de allerarmste kindjes. Deze kindjes gaan anders niet naar school. Je kan dus zelf een school oprichten en als je meer dan 15 kinderen hebt kan je het schooltje aangeven bij de overheid. Hoe dat juist zit weet ik niet goed.
Alles in het schooltje wordt dan ook door het project betaald. Het eten, het materiaal, noem maar op. Je kan wel denken hoeveel geld hier telkens inkruipt! De ouders zelf betalen 50 Rand per maand (5 euro) Dit geld is voor de juf. Dus je ziet dat alle centjes voor het project zeker bruikbaar zijn! Annemarie pompt er zelf heel veel geld en vooral tijd in! 
Het project Hope Flanders vzw doet vanalle zaken om geld in te zamelen. (kalenders verkopen, een kerstetentje,...) en dit geld wordt dan voor alle projecten hier gebruikt, want het schooltje is niet het enige project. Er is een voetbalploeg die geld krijgt van het project, er is nog een klasje in Numbi, er is een rondavelkamp (dat zijn allemaal ronde huisjes dicht bij de school waar de toeristen dan zogezegd naartoe kunnen komen) maar dit is nog niet helemaal af,... Je ziet het project heeft heel wat dingen waar geld naartoe gaat. 
Het is de bedoeling dat als ik terug naar België kom, het schooltje op zichzelf kan draaien. Annemarie gaat elke week eten brengen, maar ze kan zich niet bezighouden met daar ook effectief alle dagen te zijn om alles in goede banen te leiden. Ze moeten dus leren om zelfstandig te draaien. Het project kan helpen met de opstart, maar dan moet alles op zichzelf draaien.
Hoe andere scholen werken weet ik niet zo goed. Het gaat hier met graden (grade 1 tot grade 12) Dus eigenlijk alle lagere schooljaren en de middelbare schooljaren.
De kinderen hebben hier ook niet zoveel vakken. Maximum 5 en die mogen ze meestal zelf nog kiezen ook! Bij de meesten is het: Siswati, Engels als tweede taal, soms nog Afrikaans, bedrijfskunde, biologie. Maar andere keuzes zijn ook mogelijk. Slagen hoeft hier niet noodzakelijk, dus hoe de puntenverdeling gaat en wat ze al dan niet moeten bereiken is een raadsel. Maar kinderen met 45% kunnen hier primussen zijn in hun klas! De kinderen krijgen telkens een rapport met hun percentages op per vak en of ze geslaagd zijn of niet (ready to progress or not ready to progress) Ik heb hier rapporten van leerlingen gezien en ik schrok me een hoebel! Sommigen met 35% zijn ready to progress en anderen met 47% zijn not ready to progress. Allemaal maar raar! Ze krijgen op het einde een soort getuigschrift dat ze afgestudeerd zijn. Hun punten staan er overal bij. 
Op Delsie haar CV stonden haar punten ook. Op alles tussen de 32 en 37% en een F. Hier gaat het met A schitterend, B goed, C,D,E,F. 
Je ziet, een heeeel groot verschil met België!