Dag 18: Bluh...

Koekoek, 

Vandaag zou om 6 uur de wekker aflopen, maar daar werd een stokje voorgestoken! Om half 5 werd ik wakker mijn buikpijn. Heb de rest van de morgen op het toilet doorgebracht. Ik zal jullie de sappige details besparen. Jep, een beetje ziekjes en dat net nu ik weer even voor de klas zou staan.
Een pijnstiller als onbijt en hop richting Masoyi. Wat was ik blij als we er om 7u15 waren! Vooral blij dat ik een toilet zag :) Nadien was het wel beter en heb ik toch les gegeven tot 9u15. En het was goed en leuk! 

Om 8 uur waren er 12 kindjes! En weer een nieuw kindje! Hoera! Er waren twee kindjes niet (broertjes) omdat ze ziek waren. 
Ik startte met het "goodmorning"-liedje. Gisteren heb ik een aanwezigheidslijst gemaakt, waar de juf elke morgen gemakkelijk kan op aanduiden wie er is en wie niet. Dit gebruikte ik dus nu voor het eerst. Ik zei goedemorgen tegen elk kindje en ze zeiden "goodmorning teacher" terug, Maar dit lukte nog niet bij iedereen. Het is dan ook nieuw voor hen.
Dan was het tijd voor het weer-liedje. De kindjes deden al goed mee. Ik liet hen zelf een kaartje nemen met het juiste weer erop. "Sunny". Ze wisten het al goed.
De symbooltjes nog even herhalen. De kindjes kennen ze echt al goed! :)

Om 8u20 begon ik met de echte les. De oudste kindjes bleven bij mij om het tellen wat meer te oefenen. De jongste kindjes mochten gekleurde papiertjes scheuren, een propje van maken en op een grote vlinder kleven. Aangezien ik hen al eens laten scheuren had had ik gehoopt dat ze dit min of meer zelfstandig zouden kunnen, maar het was nog niet waar. De 'nieuwe' juf heeft zich erbij gezet en hen wat geholpen. 
Met de oudste kindjes herhaalde ik het tellen nog eens. Dit gaat nog heel moeizaam! Het is zo een abstract begrip voor hen. Ze zijn het Engels nog niet machtig, laat staan dat ze al in het Engels kunnen tellen. Ik denk het beter zal zijn om een stapje terug te zetten en hen eerst in hun eigen taal te leren tellen. Wanneer ze het daar goed kennen, denk ik dat het makkelijker is om het om te zetten in het Engels. We kunnen het volgende week eens proberen. 

Na een dik 20 minuten wisselden de groepjes om. De oudsten konden een beetje knutselen en de kleintjes kwamen bij mij voor een kleurenspelletje. Ik had gisteravond nog een spelletje in elkaar gestoken. De kindjes kregen elke een kaartje met daarop 6 gekleurde bolletjes. In drie verschillende kleuren: rood, geel, blauw. Ze moesten met een kleurendobbelsteen gooien en ik benoemde het gegooide kleurtje in het Engels. De kinderen herhaalden het. Nadien moesten ze het juiste kaartje nemen en op de juiste plaats op hun kaart leggen. Dit lukte bij de meesten al vrij goed! Ze konden de kleurtjes al goed herkennen. Het was wel moeilijk om de kaartjes te laten liggen, maar dat vond ik niet erg. Het belangrijkste was dat ze de kleurtjes herkenden. Dit was een heel geslaagd spelletje. 
Niet veel later was het tijd! De vlinder zag er goed uit en kreeg en plaatsje aan de muur. Zo kan iedereen zien wat we vandaag samen gemaakt hebben. 

Na de speeltijd was het weer aan Delsie om les te geven en je ziet dat ze echt juf wil blijven. Ze doet hard haar best om te verbeteren. De music education was dan ook veel beter! Ze zong weer hetzelfde liedje als anders "this is the way we...." Maar deze keer veranderde ze de tekst en nam ze zelf concreet materiaal om de tekst te ondersteunen. Ze gebruikte een borstel om de vloer te vegen, een doek om te poetsen, een pot om te koken,... Ik was aangenaam verrast! 
Nadien was het tijd voor een verhaaltje. Dit was nog steeds in het Siswati, maar ze heeft er wel voor gezorgd dat de kinderen allemaal aandachtig luisteren! En dit een half uur aan een stuk. Super! Morgen zal ze weer het eerste stukje lesgeven. Ik ben benieuwd! Maar er is heel wat vooruitgang.

Deze middag zijn we nog doorgereden naar Numbi. Dit is nog voorbij Masoyi, tegen het Krugerpark. Daar is ook een stukje van het project. De lagereschool kinderen kunnen er op zaterdag spelletjes komen spelen. Ik maakte er kennis met Rebecca, een lieve madam! Ze zal het vast heel goed doen met de kindjes. We gaan ze waarschijnlijk zaterdag bezoeken wanneer ze bezig zijn met spelen. Nu zijn we even tot bij Rebecca thuis geweest. En dan werd ik even met mijn neus op de armoede gedrukt. Je kan je er weinig bij voorstellen, maar wanneer je er met je neus wordt opgedrukt ben je er toch even niet goed van. Rebecca woont samen met haar mama, haar zoontje, haar twee broers en zus (die ook een zoontje heeft) in een huisJE. Een klein gebouw met twee kamertjes. Een keukentje, er staat een klein kookvuurtje, de gordijnen hangen echt bijna van de muur, wat potten en dat is het. En dan een slaapkamer waar ze met zijn allen in slapen. En het is heel klein! 
Ja, dit is armoede! Rebecca werkt in een shop en dit voor 50 Rand per mand! (zo'n 5 euro) Het is bijna voor niets! De shop bevindt zich ook in Witrivier, dus ze moet er eerst nog met de bus naartoe! En een busabonnement kost wel 300 Rand voor een maand. Ze moet dus al heel wat dagen gaan werken om dit te kunnen betalen. 
Dit zien doet wel iets met jou! Dan wordt je met je neus op de harde realiteit gedrukt. Kippevel.  Het project probeert heel wat arme mensen te helpen, maar kan natuurlijk niet iedereen helpen. Jammer maar helaas!

Om 14 uur waren we terug in de lodge en was ik klaar om mijn bed in te kruipen. Ziek zijn is niet zo fijn! Het was al wat beter, maar nog niet wat het moest zijn. Buikpijn. Al kon ik wel wegblijven van het toilet :)

Nu ben ik dus een klein uurtje wakker, iets kleins gegeten. (Annemarie zorgt goed voor mij) En nu snel iets posten, want het onweerd hier weer hevig! De stroom zal hier dus ver gaan uitvallen! 

Tot de volgende keer, 
voor meer! 
Zoen,
Hilke

Mama, je hoeft je niet ongerust te maken :) het komt in orde!