Dag 20: Onweer!

Jammergenoeg kon ik door het onweer dit bericht gisteren niet meer posten, dus doe ik het vandaag :)

Saterday again en toch wel een drukke dag.
Om 9 uur was ik wakker. Toch zalig om zo eens wat langer te kunnen slapen! Het was al super warm in de kamer. In de kleren springen, opfrissen, tanden poetsen en we konden er weer tegen ;)
Ontbijten en dan begon de dag pas echt.

Annemarie vroeg of ik geen zin had om mee te gaan naar het bos. De mannen waren er twee vrachtwagens met hout aan het inladen. Check, Hilke mee naar het bos. Papa wou wat foto’s van de natuur en dat zou hij krijgen ;)
Sjonge jonge, het was super warm (45 graden) en de mannen die waren met bomen aan het sleuren. Hard werk hoor! 300 bomen op de vrachtwagen laden. Het duurde toch dik twee uur. Het waren dunne, lange bomen, maar ze wegen wel veel.
De mannen van het bos kappen ze de hele week en op zaterdag komen er vrachtwagens die de bomen komen opladen. Ze worden dan verkocht en gebruikt om afsluitingen en huizen te bouwen.
Per dunne boom krijgen we 15 Rand betaald (1,5 euro). Maar als je weet dat de mannen die met de vrachtwagen komen met 3/4 van dat geld gaat lopen, schiet er niet veel meer over. Zwaar werk voor weinig geld. Er staat hier op de oprit een vrachtwagen, maar hij rijdt niet meer. Hij moet dringend gemaakt worden, dan hoeven ze hier geen vrachtwagens meer te huren. Het zou een hoop geld besparen, maar momenteel kan het hier niet anders. Toch wel ruig hoeveel werk de mannen hier elke dag verzetten.

Samen met Annemarie heb ik de hele morgen van de ene kant van het bos naar de andere kant gereden. Papier gaan halen in de lodge, terug naar het bos, drinken gaan halen, terug naar de andere kant van het bos, foto’s maken, de man met de zaag gaan halen,… Het was wat. Het werd nog maar eens duidelijk hoe groot het domein hier wel niet is! Het bos is echt gigantisch groot! En het uitzicht is op sommige plaatsen echt super mooi. Je kan hier ook enorm ver kijken! Wel 100 km ver. Het is wat anders dan in België, niet waar?!

Na de middag had ik even de tijd om wat aan de map voor de juf te werken. Een sjabloon van een lesfiche maken, een voorbeeld van een ingevulde lesfiche,… Ik leg ook een map aan waarin per vak staat wat er van verwacht wordt en hoe ze het kan invullen. Na dat blaadje kunnen dan voorbeelden van lesfiches komen. Deze fiches kan ze dan gebruiken om haar lessen in te vullen, maar het is ook de bedoeling dat ze zelf lesfiches zal maken. Het is een hele klus en veel tijd was er niet echt, want nog geen uur later waren we alweer weg. We zouden naar Numbi gaan, daar komen op zaterdag de kindjes bij elkaar om er wat spelletjes te doen. Het zijn allemaal kindjes die ook van het project zijn.

We vertrokken, maar moesten eerst nog wat mannen afzetten in Brondal. Een kwartiertje rijden van de lodge, maar nog verder weg van Numbi. We hebben de mannen daar bij hun huis afgezet. Enfin, huis, je kan het niet echt zo noemen. Het zijn allemaal kotjes gemaakt van allerlei materialen die ze hebben gevonden: hout, plastiek, stenen,…  Bij de foto’s die ik reeds postte van de Afrikaanse huisjes staan er zo een paar voorbeelden. In Brondal staat er op dat stukje geen enkel gewoon huisje. Het zijn allemaal hutjes van heel arme mensen. Heel erg om te zien. De mensen die we er hebben afgezet zijn heel erg blij dat ze in het bos kunnen komen werken. Tijdens de week verblijven ze hier ook in een huisje aan de lodge. Het is speciaal voor de werkmannen gemaakt en iedereen heeft er een slaapplaats. Ze worden ook voorzien van eten en drinken.

Na Brondal was het plan om door te rijden naar Numbi, maar we hebben de plannen moeten wijzigen. Het begon heel hard te regenen wanneer we in  witrivier aankwamen en Daniël zei dat het al veel te laat was om nog door te rijden naar Numbi. (het was al 16 uur) Er was bijna geen volk meer op straat. Alle winkels waren al bijna dicht. Je ziet dat op dit uur van de dag iedereen naar huis gaat. De enige die nu nog buiten komen zijn de zatte mensen. Daniël zei dat het nu niet meer veilig was om nog naar Numbi te gaan en het was nog meer dan een half uur rijden. Dus het zou al bijna donker zijn als we er zouden aankomen. We zouden dan gewoon nog even naar de supermarkt gaan en nadien naar de videotheek om er een video te huren. Zo gezegd zo gedaan. Vandaag was het aan mijn beurt om te koken. Spaghetti! We kochten alle ingrediënten, nog drinken, en nog wat andere spullen. Alles betalen, in de auto stoppen en dan een dvd halen. We wilden “cheaper by the dozen” huren, maar hij was er niet meer. (vorige week keken we naar cheaper by the dozen 2)
Het is dan “Grown ups” geworden. Het plan was om deze avond spaghetti te eten voor de tv.
Maar het is anders verlopen…

Na onze inkopen was het niet meer aan het regenen, maar aan het gieten. En het begon nog te donderen en te bliksemen ook! Sjonge jonge, het was plots zo donker als wat! We reden terug naar de lodge en toen we er aankwamen was er geen stroom meer. Verdorie, daar ging ons plan om spaghetti te maken en te eten voor de tv!  Zonder stroom moest er gekookt worden op een gasvuurtje en konden we geen tv kijken.
Ik begon dan maar met volle moed de groentjes te kuisen en te snijden in het kaarslicht. Wanneer ik bijna klaar was, sprong plots het licht weer aan. HOERA! We hadden terug elektriciteit! Het is net of ze wisten dat het tijd was om te koken. Onze plannen konden dus toch doorgaan ;)
Het internet lag wel nog af!

Om 19 uur was de spaghetti klaar en gingen we met alles naar boven om er voor de tv te kruipen. Het was heel lekker spaghetti, al zeg ik het zelf! En met een fijne film, was het dus een geslaagde avond. Nu zit ik hier dus dit te typen in word, zodat ik het hopelijk morgen (met internet) kan posten op het blog. Je ziet, het weer heb je niet in de hand en het onweert hier dus geregeld eens! Hopelijk vinden we morgen geen boom op de weg.

De zaterdag zit er alweer op. Ik had jullie gezegd dat jullie het verhaal van Thembi zou vertellen, maar aangezien we niet naar Numbi zijn geweest, zal dit dus voor volgende week zijn ;)

Tot de volgende,
Zoen,
Hilke