Dag 31: feestjeeeee!

20 maart 2013 - Witrivier, Zuid-Afrika

Hallo, hallo, hallo!

Waaaw, vandaag was het echt een super toffe dag!
Ben nog volop aan het nagenieten ;) 

Vandaag post ik een beetje later dan anders, want we zijn nog maar net terug thuis. Het is hier nu 21u10. Best laat hoor! En het is hier echt pikdonker!

Om 6 uur liep zoals steeds de wekker af. Maar het zonnetje scheen nog niet door de ruiten! In plaats daarvan kregen we druppeltjes op het dak te horen. Niet zo fijn ;( 
Een "lekker" Belgisch weertje! 
Ik maakte me klaar en ging aan de ontbijttafel zitten. Na het ontbijt nam ik alle spullen bij elkaar voor het verjaardagsfeestje. Om 6u30 was ik klaar om te vertrekken. Maar Annemarie was nog niet klaar ;) Ze moest nog een papier in orde maken. Om 7 uur konden we dan toch vertrekken. Ik had er zin in!

Gepakt en gezakt kwamen we drie kwartier later op de school aan! De kinderen zaten al mooi op het bankje! En er waren er een aantal die er echt feestelijk uitzagen! Het beloofde een leuke dag te worden! En ook de juf had haar beste kleren aangetrokken! Sjonge jonge! Knalgeel was ze, maar je zag echt dat dit haar mooiste kleren waren! Ze straalde helemaal.

Om 8 uur begon ze aan de dag met de liedjes, de symbooltjes, aanwezigheden,... 
Ik zette alles klaar, om van deze dag een groot feest te maken.
En om half 9 nam ik over. (dit was zo afgesproken) 
Een aantal kindjes konden een hoedje komen schilderen, de anderen mochten twee tekeningen maken! Een voor elke jarige. Ik had een voorblad gemaakt en de tekeningen zouden erachter komen. Alles nieten en hupla een boekje om mee te nemen naar huis. De twee jarige mannen kregen een kroon en dan kon iedereen aan de slag. De kinderen waren enthousiast!

Om 9u15 was iedereen klaar met een hoedje te schilderen en met twee tekeningen te maken. Ze hadden er hun werk van gemaakt!
De kindjes gingen met Delsie naar toilet. (ik moest ze wat aan het werk zetten, want dat ik het overnam klonk haar als muziek in de oren. Ze stond de hele tijd te sms'en!) Na het toiletbezoek moest ze aan de kinderen uitleggen wat verjaren eigenlijk is en waarom we dat vieren. De kindjes moesten toen één voor één gelukkige verjaardag komen zeggen tegen de jarigen. Nadien werden de kaarsjes op de taart aangestoken en zongen we een verjaardagsliedje. Je zag dat de kindjes dit nog nooit hadden gedaan! Ze vonden het dan ook allemaal geweldig om mee te helpen blazen! En het waren nog fopkaarsjes ook! Ze gingen steeds opnieuw aan! Hilarisch was het! De kinderen verstonden er niets van.

Wanneer de kaarsjes (eindelijk) uit waren, kregen de kindjes eens stukje taart en een glaasje juice. Wanneer hun taart op was kregen ze ook een kommetje chips en snoepjes. Jaja, het was echt feest, feest! 

Nadien was het tijd voor het muzikale pakket! De kinderen snapten er niets van! Een pakje doorgeven? Nee, nee, ik wil dat pakje! Het duurde dan ook lang voor ze het principe doorhadden! ;) Maar ze vonden het wel geweldig! 
We hadden voor de klas ook een loopfietsje gekocht en daar mochten ze als opdrachtje in het pakket allemaal eens op fietsen. Je moest de kindjes hun gezichtjes zien! Zo blinken. 
We deden maar een aantal opdrachtjes, want we kwamen een beetje tijd te kort. Wanneer iedereen er een papiertje had afgedaan, werd er met open mond naar de verrassing gestaard! Iedereen mocht een speelgoedje en een lekstok kiezen. Dit mochten ze meenemen naar huis. Het loopfietsje en een speelgoedkooksetje bleef in de klas. 

Na het muzikaal pakket mochten ze nog wat spelen en dan was het al tijd om te eten. Om 11u45 waren de kindjes nog aan het eten als er al een oma stond om de kindjes op te halen! Sjonge jonge, ze waren heel vroeg vandaag! Dit blijkbaar omdat het morgen geen school is. 

Ondertussen was Rebecca van Numbi er al en bleven we samen in het kantoortje. Het weer was nog niet anders dan deze morgen! Het regende wel niet meer, maar het was zo grijs en koud! :( Om 16 uur was Annemarie er terug! Ze was naar de kapper geweest. We zouden nu nog doorrijden naar Numbi. Daar is het prijsuitreiking. De kinderen die hun rapport hebben laten zien, krijgen een pakje. Een boekentas met schoolspullen (de pennenzakjes van de kbc komen hier goed van pas!) Ze kregen ook allemaal een kledingstuk. De kinderen waren echt heel blij! 
En Annemarie en ik kregen ook een pakje! Van Christopher. Een band met pareltjes om rond je middel te doen. Zelf gemaakt door de mama! Echt heel knap gedaan! Een persoonlijk souvenir! Echt heel tof hoor. De mensen hebben er zo weinig en dan geven ze nog dingen weg. Dat is toch wel knap.

Om 18 uur reden we in Numbi door. We zouden deze avond niet thuis eten. Annemarie kreeg nog telefoon van haar vriendin Vanessa. We zouden eerst met haar nog iets gaan drinken. Een babbelwater, die Vanessa ;) Maar wel een toffe madam. Ze heeft een zoon en ze wou me er direct aan koppelen! Sjonge jonge. 
Om 19 uur zouden we gaan eten in de Spur. Een restaurant dat heel bekend is in Zuid-Afrika! Stefano (de man van Annemarie) zou ons er opwachten. 
De specialiteit zijn de ribbetjes! Dus dat moesten we eens proberen. En jongens toch, ik snap waarom ze het een specialiteit noemen. Zo lekker! Het was de moeite hoor! En voor geen geld! Op restaurant gaan kost hier duidelijk veel minderen dan in België. Het was echt een heerlijke afsluiter van een fijne dag.

Dat we nu dus juist thuis zijn en de tijd nemen op jullie op de hoogte te houden ;)

Tot morgen, 
Zoen 
Hilke

Juf Mieke Roose: 
Ik vrees dat het hier niet goed komt als ik weg zal zijn! De juf krijgt zo vaak telefoon en dat neemt ze gewoon op tijdens de les. 
Annemarie gaat haar wat opvolgen, maar ze is wel zelf voor twee maanden naar België. Het zal daar dus even feest zijn! 
De meeste vrouwen blijven gewoon thuis. Sommigen werken in de shops. Ze zitten dan aan de kassa of vullen de zakjes van de mensen. Hier wordt dat allemaal voor jou gedaan. Net als tanken. Dit gebeurd zoals in de Amerikaanse films. Je stopt aan een pomp en er komt iemand om je auto vol te tanken. Het enige dat je moet doen is je sleutel geven en zeggen voor hoeveel Rand je bezine wil. 
De kinderen krijgen hier inderdaad echt heel vroeg zelf kinderen. Rebecca heeft al een zoon van 5 en ze is zelf nog maar net 22. Haar zus van 17 heeft ook al een kindje. Het is hier duidelijk de normaalste zaak van de wereld dat je zo vroeg aan kinderen begint. 
Plaatselijke kinderhelden zoals mega mindy en plop zijn hier niet. De kindjes luisteren vooral naar dansmuziek. Er is zo een plaatselijke dj die en eigen cd heeft uitgebracht en wanneer je die opzet gaan de kinderen echt uit de bol. Het gevoel voor ritme is hier duidelijk aanwezig!
Er worden redelijk wat feesten gevierd! Morgen is het hier een feestdag: Human rights day. Iedereen heeft dan vakantie. Pasen wordt hier ook gevierd. Het is dus volgende week vrijdag ook verlof omdat goede vrijdag dan gevierd wordt. 
Verjaardagen worden hier duidelijk niet echt gevierd. De kinderen weten eigenlijk niet echt wat verjaren is. Wanneer je hen vraagt hoe oud ze zijn weten ze dat ook niet. 
Er zijn hier verschillende godsdiensten. Er zijn kerken, maar ook tempels. De meeste mensen gaan op zondag naar de kerk. En wanneer je ziet dat pasen hier ook gevierd wordt... Wel niet in de mate zoals in België! Want paaseiren kennen ze hier niet. Hier zijn dat een soort marshmalloweitjes. 
Van de andere feestdagen ben ik niet zo op de hoogte, maar het zijn er wel een aantal. Maar morgen vier ik dus lekker mee aan Human rights day! :) Het is eens iets anders!

3 Reacties

  1. Papa en mama:
    20 maart 2013
    He zusje, wat een dag! Weer eentje dat je nooit zal vergeten :) . Ja, en we waren je ook bijna letterlijk kwijt aan een jongen...ne mooie en hoe oud? Vandaag heeft het hier voor de verandering weer gesneeuwd ! Iedereen snakt hier naar de zon dus het zal voor jou in alle opzichten terug aanpassen zijn in dit treurige natte en koude Belgie. Wij kijken al naar je thuiskomst uit terwijl jij begrijpelijk nog wat wil blijven!Je werk ginder is eigenlijk nog maar goed begonnen en je moet al terugkomen maar wie weet wat de toekomst voor jou allemaal nog in petto heeft? Je blog waar we iedere dag naar uitkijken is een blijvende herinnering aan dit mooi stukje avontuur van je leven. Geniet nog volop na en tot morgen x
  2. Mieke:
    20 maart 2013
    Dag Hilke,

    Hartelijk dank voor je uitleg. Zo kan ik me weer een beetje beter inleven.Nooit te oud om iets bij te leren.
    DAt ze daar geen verjaardag vieren is begrijpelijk: ze hebben waarschijnlijk helemaal niets en ze zullen daar ook anders omgaan met geboorte en dood. Vroeger werden de verjaardagen hier ook niet zo intens gevierd. Ikzelf moest het stellen met :"Gelukkige verjaardag" en dat was alles. Nu zijn de kinderen echt verwend (dat zie ik aan mijn eigen kleinkinderen). Daar heeft Oma dus ook wel fout aan ;-)
    Je werk op het schooltje zit er dus op. SPIJTIG ???????? Hoe kijk je er zelf op terug? Leerrijk in ieder geval.Voor herhaling vatbaar of één maal en nooit meer? Of zou je langer willen blijven?
    En nu volgt nog het genieten. Dat is ook belangrijk na zo'n project. En éénmaal thuis het nagenieten en vertellen, vertellen, vertellen.
    Laat je niet koppelen aan iemand van daar. Ik denk dat je mama het niet overleefd. En wat zouden je broertjes doen zonder hun grote zus? En al die baskettertjes? Der lopen hier genoeg toffe gasten rond waar je kan uit kiezen. Als het nodig is wil ik je altijd helpen ;-)
    Geniet nu maar en tot ......
  3. Gaby:
    21 maart 2013
    hehe,lieve hilke,

    jaja,de tijd gaat toch wel snel he meisje,voor je werk daar in het schooltje is de tijd duidelijk te kort,hopelijk mag het toch wat z,n vruchten nalaten he,en doen ze er iets mee in de toekomst.
    de kindjes daar zullen je wel missen,als je terug huiswaarts keert,da zal zeker wederzijds zijn.
    wat een SUPER ervaring he hilke in je mooie jonge leven,de toekomst lacht je toe,bravo en dikke knuffels xxxxxxx