Dag 32: Human rights dag

Hello, hello,

het is eens iets anders, een feestdag vieren die je nog nooit hebt gevierd!

In elk geval, uitslapen klonk me als muziek in de oren! Al was ik om half 9 klaarwakker.. Doucheke, kleren aan en ontbijten. Alles op het gemakje! Tot Annemarie niet veel later vroeg of ik geen taxi wou spelen. Oke ja no problem! Maar nog geen 10 minuten later waren de plannen alweer veranderd! Het voetbaltoernooi dat eerst niet doorging ging nu wel plots door. 
Dus moesten we daar eten brengen, truitjes, ballen,... Het beloofde dus plots wel een drukke voormiddag te worden. (en geen skype met Maaike :( )

Rond half 10 reden we door naar Kabukweni, daar zou het voetbaltoernooi plaatsvinden. Maar wanneer we er dik drie kwartier later toekwamen, was er van een voetbaltoernooit niet veel te zien. Volk liep er genoeg, maar er was niemand aan het voetballen. Al zou het toernooi om Half 10 al startten. 

Er waren weer heel wat problemen! De ploeg die ging komen was er toch niet en dan moesten ze nog op zoek naar een andere ploeg! Het was een hele nest! 
Maar spelen zouden ze sowizo doen! We waren benieuwd!

Nu we toch in Kabukweni waren wou Annemarie van de gelegenheid gebruik maken om er nog iemand te gaan bezoeken. Big boy. Een jongen van het project. Maar hij was niet thuis! Dus maakten we kennis met zijn vriendin en hun zoontje. Nadien reden we terug naar het toernooi. En daar was nog steeds geen verandering! Nog niemand aan het voetballen. Annemarie gaf de truitjes af en het eten. Ze maakte een aantal foto's en dan vertrokken we terug. 

Onderweg moesten we nog mannen ophalen die aan de truck zouden komen werken. En dan konden we door richting lodge. 
De rest van de namiddag verliep rustig! Filmpje kijken. Een antwoord geven op een aantal mails voor Annemarie,...

Nu heb ik er net een skypegesprekje met Fienie opzitten! Gezellig! Thx girlie!
En Annemarie is nog weg om de mannen weer af te zetten.
Ze zou eten meebrengen. 
Wanneer ze terug is kunnen we dan eten en dan zal het al bijna tijd zijn om te gaan slapen. Want morgen is het het laatste dagje in de school! 

Zoen,
Hilke

Juf Mieke Roose: Ik kijk zelf terug op een fantastische ervaring! Ik heb enorm genoten! Zowel in het klasje als daarbuiten. Het was heel fijn om nieuwe dingen aan te brengen, om de juf veel te leren en om vooral de kindjes te zien glunderen wanneer ze iets kleins kregen. Je ziet de kindjes elke dag vooruit gaan en ze zijn met zo weinig tevreden. Daar kunnen de kindjes in België soms nog wat van leren! Gisteren zagen we kindjes spelen met een zelfgemaakte bal en een zelfgemaakt springtouw. Het springtouw waren gewoon plastiek zakjes die ze aan elkaar hadden geknoopt. En plezier dat ze hadden! Ja dat zijn dingen die ik niet meer zal vergeten! 
Ik zou hier nog wel wat langer kunnen blijven, zeker en vast, maar dat gaat nu natuurlijk niet. Terugkomen zal er zeker inzitten! We zullen weten waarvoor we gaan werken en kunnen sparen! Het geeft zoveel voldoening om met kleine dingen de kinderen hier gelukkig te maken. En de liefde die je ervoor terug krijgt is het mooiste geschenk! 
Haha, heb niet echt de behoefte om hier uitgehuwelijkt te worden :D dus ze kunnen thuis op hun beide oren slapen! Mijn broers die zullen mij ongetwijfelt nu al missen! Ik denk dat er al vele pakjes zakdoekjes volgesnotterd zullen zijn! (wanneer ze dit lezen lachen ze zich waarschijnlijk een breuk!) ik maak me geen illusies!