Dag 4: Rijden, rijden, rijden...

Vandaag was het een tamelijk rustige dag. Normaal ging Lucky me komen halen om allerlei boodschappen te doen en naar het schooltje in Masoyi te rijden, maar om 9 uur deze ochtend kreeg ik telefoon dat hij er niet ging geraken. Hij was opgeroepen om weer naar een ander dorp te gaan. Lucky is politieagent en had de nachtshift, hij zou me rond 10 uur komen ophalen zodat hij toch een beetje kon slapen… Maar dit is dus niet gelukt.

Deze boodschappen moesten echter wel gedaan worden, en dus moest ik het zelf doen! Ik had de auto ter beschikking en ging samen met Daniël naar Witrivier om volgende dingen te doen:
- Zuid-Afrikaanse simkaart kopen voor in mijn GSM
- Kopies maken voor het schooltje
- Naar de post een pakje gaan afhalen
- Brieven posten voor Annemarie
- Naar het politiebureau om mijn kopies van mijn rijbewijs en paspoort te laten afstempelen (dan kan ik mijn echt rijbewijs en paspoort in de lodge laten)
- Een nieuwe batterij voor het de elektriciteit van het hek halen
- Een papier voor het houthakken
Je ziet, een hele boterham!

Dit alles kon nog niet gedaan worden, omdat Daniël nog in het bos hout aan het hakken was. Ik moest wachten tot hij terug was voor we naar Witrivier konden.

Annemarie moest nog heel wat werk doen voor het project. Allemaal financiële dingen waar ik niet kon bij helpen. Ik had dus tijd om een beetje te lezen of mijn ‘dagboek’ aan te vullen. Plots stond er bezoek op het terras. “Hi, I’m Jim Jones, who are you?”. Jim Jones is een man van 84 jaar en hij kwam ons een bezoekje brengen. Annemarie stopte direct met werken en maakte koffie of warme chocomelk. Jim is een heel warme man die heel veel te vertellen heeft. Het was een plezier om hem bezig te horen. (& hij zei dat ik een hele mooie Engelse uitspraak heb. Je zou niet zeggen dat ik van België afkomstig ben zei hij.) Jim vroeg of ik zin had in een dessertje. Hij wist het ideale tussendoortje. Hij liet mij twee passievruchten nemen. Ik moest ze middendoor snijden en de inhoud van de vrucht moest ik een kommetje doen. Nadien moest Annemarie slagroom nemen en moest ik er een toeter op spuiten. Met een lepeltje moest ik dit alles mengen, nog een beetje suiker toevoegen en klaar is kees. Het smaakte echt lekker! (& je ziet, helemaal niet moeilijk) De passievruchten zijn hier vers van de bomen uit de tuin en ze zijn veel groter dan dat wij ze kennen. En o zo lekker!

Jim werkt nog steeds (hier in Zuid-Afrika kennen de mensen iets als een pensioen niet). Jim maakt hoeden en verkoopt ze op de markt. Als alles meezit, heeft Annemarie beloofd dat we er volgende week zondag eens naartoe gaan. De vrouw van Jim verkoopt potten die ze zelf maakt. Op zondag staan ze samen op de markt.

Na een uur vertrok Jim weer met zijn auto (hij rijdt nog steeds zelf met de wagen). Hij nam ons nog een stukje mee want we gingen eens kijken bij de mannen in het bos. We stapten een hele tijd en pas nu werd duidelijk hoe groot het domein rond het huis wel is! (heeeeel groot!) De mannen waren al de hele ochtend bomen aan het hakken. En blijkbaar waren er problemen. Wat het probleem juist was heb ik niet begrepen maar we keerden na een kleine tien minuten alweer terug naar de lodge samen met Daniël.

We kunnen niet naar Witrivier, zonder eerst het wegje, in heel goede staat (mopje) te nemen. Door het onweer van gisterenavond is er heel wat zand weggespoeld en liggen er nu nog meer stenen en takken over de weg. Het was dus een heel zoektocht om de ‘goede’ weg naar beneden te vinden. De auto maakt ook heeeeeel veel lawaai! Ik heb zo het gevoel dat hij een van deze dagen uit elkaar gaat vallen, zoveel lawaai maakt hij. Maar kom, we zijn er geraakt! We reden eerst naar het bosbedrijf. Daar moest Daniël een papier ophalen voor het hakken van het hout. Nadien reden we naar de autoshop, daar konden van alle batterijen enzo gekocht worden. Dan waren het postkantoor en het politiebureau aan de beurt. Dit moest ik alleen doen, Daniël bleef in de auto omdat deze niet vast kan en de batterij lag er natuurlijk in. Het lukte eigenlijk heel goed om dit alleen te doen! Het pakje afhalen was geen probleem! Ik moest wel even zoeken naar mijn identiteitskaartnummer ;) En op het politiebureau was het onmiddellijk aan mij. De agente heeft een grote stempel op de kopies geplaatst en nu kan ik deze dus gebruiken als bewijs om te rijden.  Met dit alles reden we terug naar de lodge. Weer een heus avontuur op het baantje!

Terug aangekomen in de lodge bleek dat we nog eens terug moesten naar Witrivier! Het papier dat Daniël voor het hakken van het hout werd ingevuld en moest dan teruggebracht worden. En we waren vergeten om kopies te maken en een GSM-kaartje te kopen.

Terug het wegje naar beneden en weer naar het bosbedrijf. Deze keer was het in orde. Hoera!

Toen reden we naar de parking van de plaatselijke supermarkt (pick & pay). Naast deze winkel is een kopiecenter en zijn er ook een aantal telefoonshops. Ik ging de kopies voor het schooltje maken terwijl Daniël een telefoonkaart ging kopen. De kopies waren wel duur! Er moesten 160 kopies gemaakt worden en ik moest 160 Rand betalen (16 euro). Maarja het is voor de goede zaak! Nu hadden we echt alles en konden we terug naar de Lodge. Daar aangekomen schrok Annemarie ook van de prijs die ik moest betalen in het kopiecenter. “Amai, daar gaan we nooit meer”. Het was inderdaad echt wel veel geld. Ik denk dat we hiervoor in België minder moeten betalen!

Het was ondertussen al 14u15. Hoog tijd om iets te eten. Een boterham met kaas ;) Nadien was er niets meer te doen! Ik heb de kopies nog gesorteerd en nadien kon ik een beetje lezen. Het was nog een hele rustige namiddag. Ik heb Annemarie nog een aantal keer geholpen met het voorlezen van cijfers zodat ze kon controleren of ze fouten had gemaakt. 

Nadien vroeg ik ook aan Annemarie of ze al gezien had of ons geld goed is gestord. Maar ze zei dat ze nog geen tijd heeft gehad om er naar te kijken en vroeg dan hoeveel het was. Ze schrok enorm als ze hoorde dat we 3000 euro hebben verzameld! (dus 30000 Rand) Ze vindt het echt geweldig dat iedereen in België zo zijn best heeft gedaan om de centen bij elkaar te halen! Ik heb haar ook het artikel uit de krant laten lezen en ook dat vond ze fijn! 
Vanaf volgende week heeft Annemarie weer meer tijd en dan gaan we de hele week samen naar het schooltje er is dan veel tijd om daar te werken en te zorgen dat het geld goed besteed wordt!

Nu maken we ons hier bijna klaar om te gaan eten. Ik weet nog niet wat het wordt, maar het zal zoals de vorige dagen wel lekker zijn! ;)

Tot morgen,
zoen,
Hilke