Dag 8: Roze en andere beestjes
17 juli 2014
Dag liefhebbers van het betere buitenleven!
Vandaag hebben we hier opnieuw heel wat avonturen beleefd.
Te beginnen met de ochtendlijke rit waarbij de 'in de auto-crew' (naar aloude gewoonte) een van de vele vluchtheuvels gemist had, waardoor 'Team Laadbak' opnieuw een blauwe plek bij heeft op hun lieflijke zitvlakje. HOERA!
De avonturen op school waren vandaag echter van een heel ander kaliber. Sarah en Hilke reden 's ochtends samen met een van de medewerkers van het project om klusspullen, terwijl Ruth en ik de juf observeerden.Het was ons al snel duidelijk: de juf had zich vandaag heel goed voorbereid. Ze hield meteen rekening met enkele tips die Hilke haar gisteren had gegeven.
Daardoor was het vlug beslist wat we vandaag zouden doen: klasje? Opknappen die handel!
Zo gezegd, zo gedaan.Team Indeauto zorgde voornamelijk voor het deskundige denkwerk, Team Laadbak voor de creatieve en ietwat smosserige kant van de job.
Terwijl Ruth en ikzelf buiten de deur van het klaslokaal, een kast en een kinderbedje onder handen namen, richtten Sarah en Hilke binnenin het lokaal de boel in op een pedagogisch verantwoorde manier.
Tot plots...
Een eerste kleine inzinking van onze werkijver: een kakkerlak van wel 8cm lang. Slik.. Oké, dat hadden we dan gehad.
Na een paar keer ademhalen deden we met zijn allen vol goede moed verder.
De deur kreeg al aardig vorm: een boom met een slang erin; het kastje werd geschilderd, tot plots...
EEN SLANG!! Een kleine cobra van 60cm lang. Heldhaftig namen de mannen nu het voortouw; er werd een heus jachtgeweer bovengehaald. Na enkele luttele seconden kwam een van onze bosjesmannen naar buiten met de kleine nachtmerrie. Dood. Halleluyah!
Na enkele angstige kreetjes en foto's verfden we verder. Team Indeauto besloot om nu dubbel zo voorzichtig te zijn. De grote middelen werden ingezet. Rentokil was er niets tegen. Schrobben, poetsen....En spuiten. Alle vieze beesten moeten dood. Morgen zullen we zien of het product dat we gebruikten zijn nut bewezen heeft.
Voorts verliep alles rustig vandaag. Met een voldaan gevoel kwamen we om 16u aan in Moyeni.
Hapje eten, wandelingetje maken, skypeke houden, wasje doen, hapje eten, boekje lezen, puzzeltje leggen... Living the good life.
Nu nog even aan het kampvuur zitten en dan duiken we hier opnieuw onze warme bedjes in.
Morgen wordt zonder enige twijfel een bijzondere dag...
Zowel voor mij persoonlijk: de beste oma en opa in de hele wereld beloofden elkaar morgen exact 50 jaar geleden eeuwige trouw,
als voor heel Zuid-Afrika. 18 juli, Mandeladay. Een dag waarop er van elke plichtsbewuste burger verwacht wordt dat ie zich 67 minuten inzet voor de gemeenschap. Benieuwd wat dat zal geven.
Met een moe, maar gerust geweten kruip ik nu samen met de andere drie meisjes onder de wol.
Lekker dromen over.... Slangen?
Slaapzacht, lieve lezers, en onthoud mijn goede raad: wil u een pijnlijke poep vermijden? Blijf dan uit de buurt van Team Indeauto.
Liefs en tot schrijfs.
Ilona (en Hilke)
XxX
Vandaag hebben we hier opnieuw heel wat avonturen beleefd.
Te beginnen met de ochtendlijke rit waarbij de 'in de auto-crew' (naar aloude gewoonte) een van de vele vluchtheuvels gemist had, waardoor 'Team Laadbak' opnieuw een blauwe plek bij heeft op hun lieflijke zitvlakje. HOERA!
De avonturen op school waren vandaag echter van een heel ander kaliber. Sarah en Hilke reden 's ochtends samen met een van de medewerkers van het project om klusspullen, terwijl Ruth en ik de juf observeerden.Het was ons al snel duidelijk: de juf had zich vandaag heel goed voorbereid. Ze hield meteen rekening met enkele tips die Hilke haar gisteren had gegeven.
Daardoor was het vlug beslist wat we vandaag zouden doen: klasje? Opknappen die handel!
Zo gezegd, zo gedaan.Team Indeauto zorgde voornamelijk voor het deskundige denkwerk, Team Laadbak voor de creatieve en ietwat smosserige kant van de job.
Terwijl Ruth en ikzelf buiten de deur van het klaslokaal, een kast en een kinderbedje onder handen namen, richtten Sarah en Hilke binnenin het lokaal de boel in op een pedagogisch verantwoorde manier.
Tot plots...
Een eerste kleine inzinking van onze werkijver: een kakkerlak van wel 8cm lang. Slik.. Oké, dat hadden we dan gehad.
Na een paar keer ademhalen deden we met zijn allen vol goede moed verder.
De deur kreeg al aardig vorm: een boom met een slang erin; het kastje werd geschilderd, tot plots...
EEN SLANG!! Een kleine cobra van 60cm lang. Heldhaftig namen de mannen nu het voortouw; er werd een heus jachtgeweer bovengehaald. Na enkele luttele seconden kwam een van onze bosjesmannen naar buiten met de kleine nachtmerrie. Dood. Halleluyah!
Na enkele angstige kreetjes en foto's verfden we verder. Team Indeauto besloot om nu dubbel zo voorzichtig te zijn. De grote middelen werden ingezet. Rentokil was er niets tegen. Schrobben, poetsen....En spuiten. Alle vieze beesten moeten dood. Morgen zullen we zien of het product dat we gebruikten zijn nut bewezen heeft.
Voorts verliep alles rustig vandaag. Met een voldaan gevoel kwamen we om 16u aan in Moyeni.
Hapje eten, wandelingetje maken, skypeke houden, wasje doen, hapje eten, boekje lezen, puzzeltje leggen... Living the good life.
Nu nog even aan het kampvuur zitten en dan duiken we hier opnieuw onze warme bedjes in.
Morgen wordt zonder enige twijfel een bijzondere dag...
Zowel voor mij persoonlijk: de beste oma en opa in de hele wereld beloofden elkaar morgen exact 50 jaar geleden eeuwige trouw,
als voor heel Zuid-Afrika. 18 juli, Mandeladay. Een dag waarop er van elke plichtsbewuste burger verwacht wordt dat ie zich 67 minuten inzet voor de gemeenschap. Benieuwd wat dat zal geven.
Met een moe, maar gerust geweten kruip ik nu samen met de andere drie meisjes onder de wol.
Lekker dromen over.... Slangen?
Slaapzacht, lieve lezers, en onthoud mijn goede raad: wil u een pijnlijke poep vermijden? Blijf dan uit de buurt van Team Indeauto.
Liefs en tot schrijfs.
Ilona (en Hilke)
XxX
Hoe komen ze toch aan die 67 minuten burgerplicht? Waarom geen 60? Heeft dat getal een betekenis?
Wel tof dat de juf van daar goed oplet en zich wil aanpassen. Dat is vooral voor die kindjes van belang en voor het verder verloop in de toekomst.
Ik krijg de indruk dat jullie alle 4 al goed op elkaar zijn ingewerkt.
Geniet van jullie nachtrust en tot een volgend blogje.
wat een fantastische dag vol lieve beestjes...ik zou nogal staan gillen en wegrennen. Ocharme die kindjes, zijn die dan niet bang?
Jullie werken daar goed hoor ik. Precies of het is al jaren dat jullie samenwerken! Tof !
Hier in ons Belgenland zijn het momenteel tropische temperaturen...dus lui...bbqtje...een drankje...en denken aan jullie!
Minder goed nieuws in Nederland ...vliegtuig neergeschoten en minstens 154 nederlanders omgekomen.
Probeer ginder te genieten van de kleine mooie momenten met de kindjes.
O ja, ben benieuwd wat het mandelafeest of dag zal gebracht hebben ?
Lieve groetjes
de zonnekindjes
ps. Die waren hier gisteren hilke