Dag 4 - 9: Swaziland

Hallo allemaal! 

We zijn net terug aangekomen in de lodge na 5 bewogen dagen in Swaziland. Bij deze de 'wilde' verhalen.

Woensdag zouden we om 11 uur vertrekken richting Swaziland. Dat stond toch alvast zo op de planning. Maar dat is wel heel anders uitgedraaid! We zijn pas om 16 uur kunnen vertrekken. In de voormiddag moesten we in het bos, hier in de tuin, bomen gaan omhakken. Dit om met de stammen bedden te maken voor in de rondavels in Masoyi. De jongens hakten de bomen terwijl de meisjes alle schors eraf deden. Ja, het is een iets anders ;-) 

Rond 11 uur gingen we terug naar boven, maar daar was van vertrekken nog geen sprake. Joshua, de man die met ons naar Swaziland zou gaan, was er nog niet. We moesten ons duidelijk geen zorgen maken, hij zou wel komen opdagen, de vraag was alleen wanneer… Dus gingen we nog een beetje verder hakken. We moesten immers 60! bomen hebben. 

Rond 12u30 waren we klaar, maar er was nog steeds geen spoor van Joshua. “Ja hou jullie dan nog maar wat bezig he!” zei Annemarie. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd al volop gebeld naar Joshua, maar tot dan toe nog geen succes. Om 15 uur is hij erdoor gekomen, maar dan moesten er nog papieren in orde gemaakt worden. Rond 16 uur was alles dan eindelijk klaar en moesten iedereen snel snel in de auto gaan zitten om te vertrekken. Het was immers nog een lange toch naar Swaziland. 

Eens vertrokken gingen het vlot… Ale, wat je vlot kan noemen. Want er was veel verkeer op de baan en het begon al een beetje te schemeren. Anderhalf uur later waren we aan de grens met Swaziland. Daar moesten we allemaal onze pas laten afstempelen om Zuid-Afrika buiten te gaan. En een paar meter verder moesten we onze pas nog eens laten afstempelen om Swaziland binnen te gaan. Nadien konden we weer verder reizen. Ale, om een lang verhaal kort te maken, de wegen bleven niet zoals ze waren. We moesten een groot stuk over zandwegen en dat ging heel traag. Maar we kregen wel een escorte van de politie! Fancy! En we werden onderweg opgewacht door een paar hoge pieten. (lees: mannen met een rok) Soit, we reden en reden en kwamen om 12 uur ’s nachts aan bij het huis van de plaatselijke Chief. Daar mochten we die nacht slapen op een matje met onze slaapzak. 

Dag 2: 

Na een korte nacht op de grond reden we ’s morgens om 10 uur door naar de bestemming. Om op de bestemming te komen moesten we nog een klein uurtje door de bergen rijden. Hobbel de bobbel… Eens aangekomen zaten er wel 200 kinderen en volwassenen op ons te wachten! Echt heeeeel veel volk om ons te zien. Het was duidelijk dat ze nog niet veel blanken, lees Belgen, hadden gezien. Maar we mochten ons niet gewoon bij de mensen zetten. De meisjes moesten eerst allemaal een doek aandoen om er ook een beetje Swazi uit te zien. En nadien moesten we weer wachten… Want de hoge pieten waren er nog niet. We hebben daar nog bijna twee zitten wachten op de berg… Toen de mannen aangekomen waren, mochten we allemaal plaats nemen op een stoel. En de kindjes die zaten daar al 5 uur op hun poep in het zand. Er was een heel ‘dienst’ voorzien met veel gepraat van verschillende mensen. En er werd ook een aantal keer gezongen voor ons. Ook wij moesten een liedje brengen. Allemaal heel raar hoor! Maar het was wel heel leuk! De plaatselijke bevolking had duidelijk veel moeite voor ons gedaan. Als iedereen was voorgesteld en zijn praatje had gedaan, keerden we terug naar het huis van de Chief. Daar kregen we eten aan het kampvuur en nadien konden we ons ‘bed’ induiken. 

Dag 3:

Het was een zware nacht. In tegenstelling tot de vorige nacht werd iedereen veel wakker. We kregen ’s morgens een kom met warm en een kom met koud water. Daar moesten we ons mee wassen. Het uitzicht was wel fenomenaal! Echt woow! Na het ontbijt reden we terug door richting de school. Daar zaten alle kinderen ons in de klasjes op te wachten. Wat we daar zagen was niet normaal! Echt! Het was een groot schoolgebouw met 7 klassen. Eentje voor elke graad/leerjaar. We gingen ons in elke graad voorstellen en wat we daar zagen was echt niet oké! Ze zitten in elke klas met ongeveer 60 kinderen. Dit in een klaslokaal dat zo groot is al de lokalen waar wij met 20 inzitten. De kinderen zitten allemaal bij elkaar gepropt, soms met 3 op een bankje. En het rook daar heel muf. Het lag er ook heel vuil bij. Na de rondleiding werden we verdeeld over de klassen en konden we aan de leerkracht vragen stellen en wat spelletjes spelen met de kindjes. Ik stond samen met Fanny in grade 1, dat is dus het eerste leerjaar. De kinderen waren heel stil toen we binnen kwamen en lachten ook heel onzeker. De kinderen kregen allemaal de opdracht om iets te tekenen dat ze heel graag zagen/mooi vonden. Dit deden ze in een hele oude schrift die er echt vies uitzag. We keken rond en er waren heel veel kinderen die zelfs geen potlood hadden om mee te tekenen. Toen we de juf hierop wezen, zei ze: “Who stole the pencil of… “ Een heel drama daar in die klas en de juf had duidelijk geen potloden meer op overschot. Wie dus geen potlood heeft, kan niet meedoen met de les wanneer er moet worden geschreven of getekend. Toen we rondkeken zagen we dat de meeste kinderen  hetzelfde tekenden. En dat was gewoon iets van op de afbeeldingen die aan de muur hingen. Toen ze klaar waren met tekenen speelden we het spelletje: de juf zegt… Dit begrepen ze duidelijk niet! Het is te zeggen, de juf begreep de uitleg niet en kon het dus ook niet correct vertalen naar de kinderen toe. We speelden dus gewoon dat ze moesten doen wat werd gezegd. Ze kregen allemaal korte opdrachtjes: Leg je handen op je hoofd, spring,… dit begrepen ze wel goed. Na dit spelletje zei de juf tegen ons: “Het is eigenlijk tijd, ik moet naar huis” Ze gaf een instructie aan de kinderen en vertrok toen zonder verder nog iets te zeggen. De helft van de kinderen liep naar buiten en de andere helft begon de banken te verschuiven en te vegen. Fanny en ik besloten dan om naar de klas daar naast te gaan. Daar zag de juf ons heel graag komen. We kregen direct een rode balpen in onze handen en mochten helpen om de toetsen te verbeteren. De kinderen hadden net cijferoefeningen gemaakt. Het viel direct op da kinderen die de opdrachten niet juist hebben gemaakt, ook hier uit de boot vallen. Want ze krijgen geen extra uitleg meer. De juf was wel heel open en beantwoorde al onze vragen. Rond de middag was het tijd om te eten en liepen alle kinderen naar buiten. Na het eten mochten ze naar huis. Toen wij naar huis vertrokken, kregen we een levende geit mee. Wat was dat een avontuur! Deze geit werd echter geslacht toen we terug bij het huis van de Chief waren! Vies ze! En ook echt niet lekker! Na het eten kwam de Chief bij ons zitten bij het kampvuur. Hij stelde veel vragen en ook wij kregen op onze vragen een antwoord. Nadien kropen we in ons bed. 

Dag 4:

Na een stevig ontbijt reden we terug de berg op. Deze keer was het vooral aan ons. De jongens hadden een voetbaltoernooi georganiseerd met de kinderen. En met de anderen gingen we aan de slag. We maakten puzzels en kleurden tekeningen. Dat vonden de kinderen heel leuk! Rond 12 uur gingen we allemaal naar de school en daar was het weer tijd voor een grote ceremonie. De Chief was daar ook. Iedereen deed weer zijn praatje en er was veel tijd en ruimte voor traditionele dansen en gezangen. Echt heel mooi! Er was ook een beautycontest waar de plaatselijke bevolking hun traditionele kleren kon showen. Echt heel tof! De ceremonie was pas om 15u30 gedaan. En toen had nog niemand gegeten. Daar kwam om 16 uur verandering in! Iedereen ging in een lange rij staan! Want de koning van Swaziland had voor iedereen eten laten maken. In grote bakken stond er eten klaar en iedereen kreeg daar een heel groot bord eten van. De koning had dit speciaal voor ons laten bezorgen. Dit omdat hij wist dat we ons wilden inzetten voor zijn land. Na de feestmaaltijd zagen we heel wat mensen de restjes van alle borden meenemen naar huis. Wij namen de bakkie en reden terug richting het huis van de chief. En zo zat ook dag 4 in Swaziland erop. 

Dag 5:

We mochten een beetje langer slapen, want het was zondag! We kregen deze keer een ontbijt met eitjes enzo. Mmmm… Na het ontbijt reden we voor de laatste keer de berg op. We gingen naar de mis! Speciaal! Dit ging door het in het schooltje en was echt anders dan bij ons. Er was niet echt één pastoor, maar iedereen deed een beetje een woordje en wij werden als belgen heel veel bedankt. We deden ook onze bijdrage aan de dienst en zongen een liedje. Na de dienst reden we terug naar het huis van de Chief. We maakten daar nog wat foto’s en namen al onze spullen, want we zouden onze laatste Swazinacht doorbrengen in een bed! Hoera! We reden door naar een plaatselijk wildreservaat Mlilwane noemde dat. Daar stonden allemaal traditionele rondavels uit stro! Heel speciaal en heel mooi! En in die rondavels stonden bedden. Zalig! Onnies en Susters, als we naar Swaziland gaan, gaan wij ook daar verblijven! Het leuke was ook dat er een douche was in de rondavels. Na 4 dagen konden we ons eindelijk eens deftig wassen! Hoera! Na de douche mochten we onze benen onder tafel schuiven en genieten van een heerlijk buffet. 

Dag 6:

Na een heerlijke nacht was het tijd voor de laatste dag in Swaziland. We kregen ’s morgens een heerlijk ontbijtbuffet en pakten nadien onze spullen bij elkaar. We reden door naar de Swazicandles. Dat is een bedrijfje waar de bevolking zelf kaarsen maakt. Heel mooi een heel speciaal. En allemaal met de hand gemaakt. De kaarsen hebben meestal de vorm van een dier. Knap hoor! Nadien reden we door naar een marktje met wel 100 kraampjes. Ook fijn om te zien, het enige was wel dat elk kraampje ongeveer hetzelfde verkocht. Na 40 kraampjes heb je het dus wel gehad. En de bevolking spreekt je de hele tijd aan: ‘Come and look, I’ll make special price for you” Sjonge! Na de markt reden we terug richting Masoyi… En nu liggen we in ons bed dit boogbericht te schrijven ;-) Jullie zijn vanaf nu weer helemaal mee! 

Tot morgen allemaal,

Zoen, 

Hilke