Vervolg dag 27-30
8 augustus 2014
Om 12u30 werden de werkzaamheden stopgezet, want om 13u werden we verwacht bij de familie Chabangu voor het middageten. Na een klim- en kloutertocht van een half uurtje kwamen we bij hen thuis aan. Helaas pindakaas. Het eten dat Hilke en ik daags ervoor hadden afgezet was nergens te bespeuren. Dan maar verjaardagscake eten!
Na de terugtocht reden we met zijn allen richting Numbi om de Clippers te laten kennismaken met Nokwanda en co.
Spelletjes spelen, opnieuw cake eten, banden voor het leven smeden... En hup! Alweer tijd om naar huis te gaan.
Na een korte stop aan de plaatselijke supermarkt en enkele putten in de grond later kwamen we aan in Moyeni.
Eten. Skypen. Slapen.
Donderdag, 7 augustus
De Clippers vergezelden ons gisteren opnieuw naar Massoyi. Enthousiast werkten ze hun bouwsels af. De zandbak is echt geweldig. De kindjes zullen er maar al te graag in spelen. Goed werk, mannen!
Een namiddagje shoppen in de mall hadden ze toen wel echt verdiend!
Hilke en ik brachten hen samen met Lucky naar de Riverside Mall en kwamen hen om 20u opnieuw oppikken.
Gepakt en gezakt kropen ze in de auto's.
De avondactiviteit van gisteren? Een kleine quiz over Zuid-Afrika à la De Slimste Mens. Met de nodige competitiviteit smeet iedereen zich op de vragen.
De Milliepappies bleken na drie rondes de winnaar te zijn, op de voet gevolgd door de overige twee teams.
Nog een rondje Weerwolven en dan we doken onze warme bedjes in. (Tot ik plots telefoon kreeg van op de Lokerse Feesten: Blink 182 voor het slapengaan.)
Vrijdag, 8 augustus
Vandaag splitsten Hilkes wegen met die van mij. Zij vergezelde de Clippers op de Panoramaroute en ik bleef thuis om vertelplaten te maken. Een echt talent is er helaas niet aan mij verloren gegaan. Voorlopig zijn de reizigers nog niet thuis, dus jullie zullen morgen moeten lezen hoe Hilkes trip is verlopen.
Ik neem nu nog even mijn boek bij me in afwachting van hun komst.
Eten, spelletjes spelen en slapen. Zo simpel kan het leven zijn.
Warme groetjes aan jullie allen.
Ruth, morgen denken we extra hard aan je.
X Lo
P.S.:
Van maandag tot en met donderdagochtend verbleef er ook een koor in Moyeni Lodge. Hun verblijf was zo onaangenaam dat ik hen bewust weggelaten heb uit dit blogbericht.
Na de terugtocht reden we met zijn allen richting Numbi om de Clippers te laten kennismaken met Nokwanda en co.
Spelletjes spelen, opnieuw cake eten, banden voor het leven smeden... En hup! Alweer tijd om naar huis te gaan.
Na een korte stop aan de plaatselijke supermarkt en enkele putten in de grond later kwamen we aan in Moyeni.
Eten. Skypen. Slapen.
Donderdag, 7 augustus
De Clippers vergezelden ons gisteren opnieuw naar Massoyi. Enthousiast werkten ze hun bouwsels af. De zandbak is echt geweldig. De kindjes zullen er maar al te graag in spelen. Goed werk, mannen!
Een namiddagje shoppen in de mall hadden ze toen wel echt verdiend!
Hilke en ik brachten hen samen met Lucky naar de Riverside Mall en kwamen hen om 20u opnieuw oppikken.
Gepakt en gezakt kropen ze in de auto's.
De avondactiviteit van gisteren? Een kleine quiz over Zuid-Afrika à la De Slimste Mens. Met de nodige competitiviteit smeet iedereen zich op de vragen.
De Milliepappies bleken na drie rondes de winnaar te zijn, op de voet gevolgd door de overige twee teams.
Nog een rondje Weerwolven en dan we doken onze warme bedjes in. (Tot ik plots telefoon kreeg van op de Lokerse Feesten: Blink 182 voor het slapengaan.)
Vrijdag, 8 augustus
Vandaag splitsten Hilkes wegen met die van mij. Zij vergezelde de Clippers op de Panoramaroute en ik bleef thuis om vertelplaten te maken. Een echt talent is er helaas niet aan mij verloren gegaan. Voorlopig zijn de reizigers nog niet thuis, dus jullie zullen morgen moeten lezen hoe Hilkes trip is verlopen.
Ik neem nu nog even mijn boek bij me in afwachting van hun komst.
Eten, spelletjes spelen en slapen. Zo simpel kan het leven zijn.
Warme groetjes aan jullie allen.
Ruth, morgen denken we extra hard aan je.
X Lo
P.S.:
Van maandag tot en met donderdagochtend verbleef er ook een koor in Moyeni Lodge. Hun verblijf was zo onaangenaam dat ik hen bewust weggelaten heb uit dit blogbericht.
Wel plezierig om zo samen te werken met een taalkamp. Leuk voor alle betrokken partijen. En de kindjes varen er goed bij. Hopelijk blijft de zandbak proper (hier zouden we moeten opletten voor de katten, maar ginds zullen er ook wel dieren zijn die hem als sanitaire stop willen gebruiken).
Hopelijk is het bij jullie beter weer dan hier want de zomer is gevlucht en we kijken terug naar de regen (en dat steekt zo vlug tegen).
Blijft dat taalkamp nog lang of zijn ze al terug weg? Welke leeftijd hadden die jongeren? Waren het Belgen? En welke taal kwamen ze leren?
Nog veel werkplezier en tot de volgende.
Jullie zijn aan de laatste avonturen bezig ....de tijd is voorbij gevlogen...het zal weer eventjes wennen zijn aan het leven hier in het wisselvallige Belgie . Maar nog niet aan denken geniet nog intens van het klasje...de kindjes..de Juf...Annemarie en al diegene die daar ergens rondlopen in de lodge.
Annemarie langs deze weg wil ik al een dankjewel zeggen voor de begeleiding...de steun...voor alles wat je gedaan hebt om Hilke een onvergetelijk verblijf te bezorgen. Want deze reis zal er eentje zijn die een onvergelijke pijnlijke gebeurtenis met zich meedraagt. Ruth vandaag denken we eens extra aan jou en de familie van Bram.
Lieve meisjes, we zijn trots op jullie Sarah, Ruth,Ilona en Hilke...een heel avontuur xxxx